De zomervakantie is enkele weken voorbij en de scholen kijken alweer uit naar de herfstvakantie. Mocht u op vakantie zijn geweest in binnenland of buitenland, dan kan het u niet ontgaan zijn dat het ene dorp levendiger is dan het andere. Soms is een plaatsje gewoon een verzameling huizen, niets meer niets minder, en soms voelt het als een levendige gemeenschap. Het verschil zit hem in kleine dingen zoals een verzorgd pleintje, wat winkels, een terrasje en een ijszaakje. Maar ook een markant gebouw doet wonderen. Wanneer dit alles ontbreekt, ontbreekt ook de zin om een parkeerplaats voor de auto te zoeken of even van de fiets te stappen. Zo’n plaatsje stijgt verder in ranking wanneer er daadwerkelijk iets levendigs gebeurt. Dat kan een feest zijn, een markt of een evenement. Dan fietsen of rijden we er even voor om.
Loon op Zand
Wanneer ik met die ogen naar ons dorp kijk is Loon allesbehalve een slaapdorp. De winkels zijn weliswaar niet vanzelfsprekend, maar er gebeurt wel veel. Misschien niet allemaal spectaculair en hoogdravend en ook niet altijd zichtbaar voor iedereen of tegemoetkomend aan de wensen van alle leeftijden, maar de evenementenkalender zit vol. Als markant gebouw hebben wij Het Witte Kasteel met de kasteelweide. Ik vind het altijd een genot om zo door het groen van de bomen via de Kasteellaan het dorp binnen te rijden. Ik kijk meestal even of er een bruiloft is of iets anders is dat publiek trekt. Het zal u niet ontgaan zijn dat er na de zomer meteen de Kunstmarkt was en op de derde zondag van september de Land-goedfair.
Landgoedfair
Ik sprak Ron van Vugt, een van de zes organisatoren van dit evenement, dat dit jaar voor de vierde keer plaatsvond. Ooit is het begonnen als brocante markt, in navolging van de marktjes die we bijvoorbeeld zien in Frankrijk en België. Zolders en schuren worden leeggehaald en spullen worden uitgestald. Verzamelaars en speurneuzen als ook gewone nieuwsgierigen struinen langs de kraampjes op zoek naar mooie, unieke, nuttige en onnodige spullen die een nieuw leven verdienen. Gaandeweg is dit concept van brocante markt doorontwikkeld en is er een bourgondisch tintje toegevoegd. Naast aandacht voor de brocante spullen kan ook de maag worden bevredigend met eerlijke producten van duinboeren en andere agrarische bedrijven uit de omgeving. Maar dat is niet alles. De Landgoedfair is een evenement geworden waar het gewoonweg goed toeven is, een dagje uit voor jong en oud. In de aantrekkelijke ambiance van Het Witte Kasteel waren er naast de talloze kraampjes de levendigheid van muziek, variërend van doedelzakspeler, Gezelligheidskoor Vitamine C, Muziekvereniging Concordia, duo ‘Double Trouble’ tot een heuse jazzband die vanaf 17.00 uur het aantrekkelijk maakte om nog een drankje te doen op de binnenplaats van Het Wit-te Kasteel. De Bende van de Witte Veder bracht extra leven in de brouwerij. Voor de kinderen was er een springkussen en konden marshmallows worden geroosterd. Ook voorlees-opa Ruud was van de partij. Kortom, genoeg ingrediënten dus om een dagje plezier te hebben en elkaar te ontmoeten en bij te kletsen.
Het weer
Vanzelfsprekend werd door de organisatie
in de week hieraan voorafgaand herhaaldelijk op buienradar gekeken. Zelfs ik van Rond de Toren hoorde ’s nachts wind opkomen en de eerste regen vallen. Hebben we zo’n lange mooie zomer gehad, dan kan het toch niet waar zijn dat de weergoden roet in het eten gooien! Dat zou jammer zijn. Want veel kan door de organisatoren worden geregeld, maar het weer toch echt niet. Tijdens het opbouwen van de kraampjes regende het gestaag en dat was ook het geval tijdens de eerste uren van het evenement. Dat haalde een stukje van de charme weg, al was er gelukkig de stretch-tent waar Concordia zomerse muziek ten gehore bracht. Ook Het Witte Kasteel was een belangrijk toevluchtsoord voor een warm kopje koffie. Maar… in de loop van de middag liet zelfs de zon zich even zien en was de regen gauw vergeten. Toen om 17.00 uur de Spectacles Jazz Band zijn muziek liet horen, werd het steeds drukker en werd er op het plein voor Het Witte Kasteel uitgebreid geborreld. Het was echt een ontmoetingsplek, een plek van zien en ge-zien worden. Het moet gezegd: de leeftijd was 50+, en de jongelui lieten het afweten, maar het was desalniettemin gezellig.
Missie
De missie van de Landgoedfair is om mensen uit Loon op Zand en omgeving een gezellige dag bezorgen, Loon op Zand op de kaart zetten en lokale bedrijven onder de aandacht brengen. Natuurlijk is het ook een ode aan Het Witte Kasteel, die zijn deuren had geopend voor een rondleiding. Ik denk dat de initiatiefnemers daar goed in geslaagd zijn. Het aantal bezoekers is geteld, en het lijkt erop dat het er meer waren dan bij de vorige editie. Ik zag menigeen met een tas met spullen het terrein verlaten, met brocante of eetbare spullen. Ook ik had een tas, een jasje en een stuk kaas gekocht, en ik heb genoten van het kopje koffie met verse appeltaart, gebakken door vrijwilligers en gedoneerd aan de fair. Misschien is het leuk te vermelden dat de appels afkomstig zijn uit de kasteeltuin! Ik ben met wat vrienden teruggegaan om een wijntje te drinken toen de jazzband op de binnenplaats zijn muziek ten gehore bracht. Voor mij werd duidelijk dat dit soort evenementen een verbindende werking heeft en daadwerkelijk zorgt voor leven in het dorp.
Volgend jaar is de vijfde editie, en dat zal zorgen voor een extra speciaal tintje. Zoals een van de organisatoren zegt: we zijn een lerende organisatie. Ieder jaar wordt uitgebreid geëvalueerd en wordt gekeken naar wat er verbeterd kan worden. Natuurlijk kan dit evenement niet onbeperkt groeien. Er zijn grenzen aan financiën, vrijwilligers en beheersbaarheid. Maar ik ben van mening dat Loon op Zand zich gelukkig mag prijzen met zo’n evenement. Dank aan al die vrijwilligers die hiervoor de handen uit de mouwen hebben gestoken. Want zonder hen is zo’n groot evenement niet haalbaar. Chapeau dus! Zet de volgende editie alvast maar in uw agenda (3de zondag in september), want die gaat op zijn minst weer net zo leuk worden.